
vrijdag, september 24, 2004
"Ga dan in je vak staan aso. Ik zie niets!"
Paparazzi Joop van Tellingen, Reni van Maren en Edwin Smulders zijn op Prinsjesdag voor paleis Noordeinde zeker niet de enigen. Wel veertig fotografen, onder wie opvallend veel Duitse pers, staan opeengepakt in een door hekken afgeschermd vierkant pal voor het paleis en de paleispoort! "Shit, hier zie je niets," roept Van Maren vanuit het persvak naar collega-fotograaf Hendrik Jan van Beek. Die staat in het publieksvak aan de zijkant op een huishoudtrapje. Hij krijgt het aan de stok met een oude, boze man. "Jij hebt toch een perskaart," gilt de man priemend met zijn paraplu naar Van Beek. "Nou ga dan in je vak staan aso. Ik zie niets."
Van Beek zal het een zorg zijn. Hij was vanochtend wèl op tijd om eerste rang te staan. Telegraaf-fotograaf René Oudshoorn rookt een sigaretje en kijkt wat rond. "Je hoopt toch iedere keer dat er iets onverwachts gebeurt. Ik sta hier nou misschien wel voor de twintigste keer, maar ik heb nog geen paard op hol zien slaan. Echt warm loop ik hier niet meer voor." Inmiddels heeft Van Maren zich bij Van Beek gevoegd. "Als het hier niet lukt, ga ik wel in d’r tuin liggen." Mopperend: "Nu heeft de Rijksvoorlichtingsdienst bedacht dat je geen accreditatie krijgt voor zowel het Binnenhof als voor Noordeinde. Je moet kiezen. Belachelijk. Nu heb ik geen hoedjes."
Ook Smulders kreeg daags voor Prinsjesdag te horen dat hij niet op het Binnenhof de hoedjes van de politici mag fotograferen. Teveel pers en een te klein mediavak. Ga maar naar Noordeinde, was de boodschap. Maar Smulders lapt het verbod aan zijn laars. "Pff, ik ben gewoon doorgelopen alsof ik gek was. Ik heb zo’n driehonderd foto’s gemaakt voordat ik werd weggestuurd." En weg is hij. Spurtje trekken naar zijn auto om zijn laptop te halen. Veel tijd is er niet om de foto’s van de hoedjes te verzenden naar zijn opdrachtgever. Dan maar staand op straat, de laptop tegen zich aan geklemd, de jas van Van Beek over zijn hoofd om het felle zonlicht te weren.
Daar komt de gouden koets aan, met Máxima, Willem-Alexander en Beatrix op de weg terug naar het paleis. Alsof een startsein heeft geklonken, rennen alle fotografen in het vak naar rechts waar de koets aan komt rijden. Een fotograaf valt in de haast over de op de keien liggende apparatuur. Maar de Oranjes wenden hun hoofden af en zwaaien naar de andere kant. "Ze kijken gewoon niet naar de pers," roept een fotograaf verontwaardigd. Maar er is een herkansing. De paleispoort gaat open en de koninklijke familie verschijnt op het balkon. Wuivend en lachend naar het publiek, de pers flitst en flitst. Na zo’n vijf minuten is het bekeken. Poppetjes gezien, deurtjes dicht. "Elk jaar hetzelfde", zegt Smulders.
Bron: Eindhovens Dagblad.
Van Beek zal het een zorg zijn. Hij was vanochtend wèl op tijd om eerste rang te staan. Telegraaf-fotograaf René Oudshoorn rookt een sigaretje en kijkt wat rond. "Je hoopt toch iedere keer dat er iets onverwachts gebeurt. Ik sta hier nou misschien wel voor de twintigste keer, maar ik heb nog geen paard op hol zien slaan. Echt warm loop ik hier niet meer voor." Inmiddels heeft Van Maren zich bij Van Beek gevoegd. "Als het hier niet lukt, ga ik wel in d’r tuin liggen." Mopperend: "Nu heeft de Rijksvoorlichtingsdienst bedacht dat je geen accreditatie krijgt voor zowel het Binnenhof als voor Noordeinde. Je moet kiezen. Belachelijk. Nu heb ik geen hoedjes."
Ook Smulders kreeg daags voor Prinsjesdag te horen dat hij niet op het Binnenhof de hoedjes van de politici mag fotograferen. Teveel pers en een te klein mediavak. Ga maar naar Noordeinde, was de boodschap. Maar Smulders lapt het verbod aan zijn laars. "Pff, ik ben gewoon doorgelopen alsof ik gek was. Ik heb zo’n driehonderd foto’s gemaakt voordat ik werd weggestuurd." En weg is hij. Spurtje trekken naar zijn auto om zijn laptop te halen. Veel tijd is er niet om de foto’s van de hoedjes te verzenden naar zijn opdrachtgever. Dan maar staand op straat, de laptop tegen zich aan geklemd, de jas van Van Beek over zijn hoofd om het felle zonlicht te weren.
Daar komt de gouden koets aan, met Máxima, Willem-Alexander en Beatrix op de weg terug naar het paleis. Alsof een startsein heeft geklonken, rennen alle fotografen in het vak naar rechts waar de koets aan komt rijden. Een fotograaf valt in de haast over de op de keien liggende apparatuur. Maar de Oranjes wenden hun hoofden af en zwaaien naar de andere kant. "Ze kijken gewoon niet naar de pers," roept een fotograaf verontwaardigd. Maar er is een herkansing. De paleispoort gaat open en de koninklijke familie verschijnt op het balkon. Wuivend en lachend naar het publiek, de pers flitst en flitst. Na zo’n vijf minuten is het bekeken. Poppetjes gezien, deurtjes dicht. "Elk jaar hetzelfde", zegt Smulders.
Bron: Eindhovens Dagblad.